Een nieuwe categorie "Muzikaal Drama", compleet met aanzwellende violen en liefst ook zgn. 'dramadrums'. Een mooi voorbeeld hiervan is "Quinze ans" van Claude Michel Schönberg uit een eerdere blog. Het soort (bijna óver) sentimentele liedje dat een combinatie van verdriet en nostalgie opwekt, soms vermengd met een licht gevoel van wanhoop. Drama; muzikaal verwoord. Persoonlijk stel ik voor dat per nummer minimaal óf aanzwellende violen óf dramatische drums aanwezig moeten zijn.In deze categorie nomineer ik voor een nieuwe mixtape:
Ze ontmoetten elkaar en haar openingszin ("Do you like my tight sweat?") werd de titel van hun debuutalbum. Helaas ter ziele gegaan met de ontbinding van hun huwelijk, maar Roísín Murphy en Mark Brydon hebben zich daarvóór reeds onsterfelijk gemaakt met enkele pareltjes ("Sing it back"). In "the time is now" wordt een aanvankelijke tokkelende gitaar afgewisseld met de zwoele zwijmelstem van Roísín; maar de ware aard van het nummer komt in volle dramatiek naar boven wanneer de violen inzetten.
2. "Bolero"
Bestáát er een nummer dat dramatischer is dan de bolero? Een vol kwartier wordt opgebouwd naar het kakofonische einde: briljant!! (nog altijd) De dramadrum is vanaf het begin aanwezig.
3. John Miles "Music"
Dit nummer is zo'n beetje het lijflied geworden van de Heineken 'Night of the Proms' en heeft daarmee een ietwat clichématig imago gekregen. Ten onrechte natuurlijk, want zowel tekst als instrumenten zijn van originele kwaliteit. Een ware anthem.
4. Turtles "Happy together"
Voor zover ik mij kan herinneren, hoorde ik dit nummer het eerst in de reclame voor 'Dubbeldrank': een appel en een perzik rollen met elkaar vanuit de fruitschaal naar het pak sap, omdat ze zo 'happy together' zijn. Pas later ging ik ook echt goed naar de muziek zelf luisteren.
5. Margaret Singana "We are growing"
En om even in vroeger tijden te blijven: het titelnummer voor 'Shaka Zulu'. Met Afrikaanse drums en trommels. Natuurlijk sterft de hoofdpersoon een roemrijke dood na een bewogen leven; als dát geen drama is.
6. Solomon Burke "Cry to me"
Mr. Burke spoort niet helemaal. In de eerste plaats is hij feitelijk te dik om op te treden (er moet steevast een troon mee het podium op, waarop Solomon dan plaatst neemt) en in de tweede plaats neemt hij zijn priesterwerkzaamheden véél te serieus! Maar dit nummer, dat ook gebruikt werd in de film 'Dirty dancing' is móói. MOOI. Vooral keihard!
7. Frida Boccara "Cent mille chansons"
Deze chanson begint al met violen, bouwt af, komt tot een hoogtepunt, en begint weer opnieuw. Vol sentiment zingt Frida het geheel aan elkaar.
8. Rammstein "Sonne"
Dramadrums in hun volle glorie: hardrockstyle.
9. Pink Floyd "Another brick in the wall"
Om duidelijke redenen; zonder de marcherende drum zou de gitaar bij lange na niet hetzelfde effect hebben, ondanks de staccato meeslepende stem van Roger Waters. Het nummer werd destijds toepasselijk gebruikt in een nationaal (zwart) protest tegen het verplicht invoeren van 'Afrikaans' (de witte taal) als schoolvak.
10. Sarah Brightman & Andrea Bocelli "Time to say goodbye"
Kan het nóg dramatischer? Emotionele opera met 'eindigheid' als thema; zelfs als je geen Italiaans verstaat genoeg om je in tranen te doen uitbarsten. Bovendien is hij blind. Wéér genoeg om je in tranen te doen uitbarsten. En het begínt al met aanzwellende violen; dan wéét je het wel (kan Hollywood nog wat van leren). Overigens prachtig om te zien hoe híj er gewoon staat, hoog of laag, hard of zacht zingend; terwijl zíj de gewoonte heeft haar dramatiek te moeten visualiseren.
hidden track
Bekend uit het spookslot van de Efteling, maar eigenlijk in zichzelf ook een prachtig muziekstuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten